ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΜΕΝΕΙ

Κι όταν πια όλα τελειώσουν ……… σε ρωτάς …….
Και τώρα τι μένει πια από την τόση αγάπη,
Τι μας μένει σαν θύμηση από τη προηγούμενη ζωή μας.

Το χτες θολό, το σήμερα ανύπαρκτο, πως θα βρούμε το δρόμο μας για το αύριο !

Πως θα χτίσουμε και πάνω σε τι, ξανά το μέλλον μας.

Σίγουρα ο καθένας μόνος του πια, με τα υλικά που έχουν μείνει μέσα του. Με ότι έχει περισσέψει.
Με ότι του άφησαν σαν βίωμα τα χρόνια που πέρασαν.
Με ότι μας άφησε σαν στίγμα ο κάθε ένας πού μας πλησίασε, μπήκε στη ζωή μας και ξαναβγήκε απ αυτήν.

Και είναι αλήθεια ότι μόνο όταν κάτι τελειώσει, όταν ο χρόνος ηρεμήσει την ένταση των συναισθημάτων, μόνο τότε μπορείς να μετρήσεις την άξια των ανθρώπων που έζησαν πλάι σου.
Τότε μόνο, ο ένας στον άλλο, θα δείξει τον πραγματικό του εαυτό.
Τότε που οι μάσκες του ερωτά και οι συγκαταβατικές λύσεις της συμβίωσης έχουν θολώσει, έχουν αδρανοποιηθεί από την απόσταση που μπήκε ανάμεσα σας, τότε μόνο θα καταλαβαίνεις ποιος ήταν δίπλα σου.

Μόνο όταν φύγει από δίπλα σου, γνωρίζεις αληθινά τον άνθρωπο που έζησε μαζί σου.
Μόνο τότε θα σου δείξει τον πραγματικό εαυτό του, γιατί μόνο τότε θα βγάλει από μέσα του την επιθετικότητα του. Όλη την επιθετικότητα που είχε απέναντι σου και που έκρυβε όσο ζούσατε μαζί.
Όλη την αγριάδα που η ζωή φόρτωσε την ψυχή του στο πέρασμα της.

Και μετά αφού την αγάπη που σου έδιναν, αντικαταστήσει το μίσος που σου δείχνουν, σου μένει η πίκρα να γιατρέψει τις πληγές.

Ότι έμεινε από τους δυο υπάρχει πια μόνο μέσα στον καθένα. Απ έξω δεν μένει πια τίποτα. Δεν αφήσαμε τίποτα απ έξω.

Και θα ήταν ευτύχημα, θα ήταν θαύμα, αν μπορούσε να πει ο ένας στον άλλο ………

Σ΄ευχαριστώ που υπάρχεις, Σ΄ευχαριστώ που υπήρξες στη ζωή μου, ….

kαι ….. να συνεχίσεις το δρόμο σου. ………….

Εγώ πάντως σ ευχαριστώ …….

Σας ευχαριστώ όλους όσους υπήρξατε στη ζωή μου …..