.
Θα σταματήσω ποια να βάζω post κάθε μέρα στο blog μου.
Όχι γιατί σταματάω να γράφω. Ίσος μάλιστα να γραφώ τώρα πιο πολύ από άλλοτε.
Το γράψιμο είναι βίτσιο είναι τρόπος Ζωής είναι ένας τρόπος , προσωπικός,
να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου, τον κόσμο μέσα σου .
Πρώτα βγαίνει λοιπόν η ψυχή σου και μετά το βίτσιο σου.
Ίσως όμως , για μερικά πράγματα να μην έχει ακόμα «στεγνώσει η μπογιά στον βαμμένο τοίχο» όπως συχνά λέω.
Κάποτε θα μπουν όλα μαζί, ή περίπου.
Μέχρι τότε όμως είναι καλύτερα να προσέχω να μην λερωθώ και να μην σας λερώσω με τους φρεσκοβαμμένους τοίχους της ψυχής μου.
Θα σταματήσω ποια να βάζω post κάθε μέρα στο blog μου.
Όχι γιατί σταματάω να γράφω. Ίσος μάλιστα να γραφώ τώρα πιο πολύ από άλλοτε.
Το γράψιμο είναι βίτσιο είναι τρόπος Ζωής είναι ένας τρόπος , προσωπικός,
να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου, τον κόσμο μέσα σου .
Πρώτα βγαίνει λοιπόν η ψυχή σου και μετά το βίτσιο σου.
Ίσως όμως , για μερικά πράγματα να μην έχει ακόμα «στεγνώσει η μπογιά στον βαμμένο τοίχο» όπως συχνά λέω.
Κάποτε θα μπουν όλα μαζί, ή περίπου.
Μέχρι τότε όμως είναι καλύτερα να προσέχω να μην λερωθώ και να μην σας λερώσω με τους φρεσκοβαμμένους τοίχους της ψυχής μου.
Καλύτερα να περιμένω λίγο να στεγνώσει η μπογιά.
Έχετε σίγουρα ξαναδεί τις μικρές εκείνες ταμπελίτσες που λένε
« προσοχή
Τα συναισθήματα είναι φρέσκα
Μην λερωθείτε »
Δεν θα σταματήσω να σας ενοχλώ με τις μανίες μου , μην ανησυχείτε, απλά θα με διαβάζετε με αργότερους ρυθμούς.
Αλήθεια αν μπορούσα να ελέγξω και τον ρυθμό των συναισθημάτων μου.
Θα ήμουνα καλύτερος από το δάσκαλο του Νίτσε με την ομπρέλα του η ακόμα τον σχοινοβάτη πάνω στο τεντωμένο σχοινί του.
Το τεντωμένο σχοινί της ζωής μου….
.
Έχετε σίγουρα ξαναδεί τις μικρές εκείνες ταμπελίτσες που λένε
« προσοχή
Τα συναισθήματα είναι φρέσκα
Μην λερωθείτε »
Δεν θα σταματήσω να σας ενοχλώ με τις μανίες μου , μην ανησυχείτε, απλά θα με διαβάζετε με αργότερους ρυθμούς.
Αλήθεια αν μπορούσα να ελέγξω και τον ρυθμό των συναισθημάτων μου.
Θα ήμουνα καλύτερος από το δάσκαλο του Νίτσε με την ομπρέλα του η ακόμα τον σχοινοβάτη πάνω στο τεντωμένο σχοινί του.
Το τεντωμένο σχοινί της ζωής μου….
.
2 σχόλια:
Εμένα πάλι μου αρέσει που σε διαβάζω συχνά! Η αλήθεια είναι ότι τον δικό μου τοίχο τον προτιμώ στεγνό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Στους τοίχους των άλλων όμως, όταν μου επιτρέπουν να ακουμπάω, θέλω να βάφομαι ολόκληρη από τα χρώματα. Το νιώθω πιο ζωντανό έτσι. Με κάνει να νιώθω κι εγώ η ίδια πιο ζωντανή. Στολίδι είναι η μπογιά κι όχι βρομιά...
Καλό σου σαββατοκύριακο και καλή συνέχεια, όποιον ρυθμό κι αν επιλέξεις τελικά!
kalispera...
wraies oi mpogies soy!!
poios arage mporei na elenxei ta sinais8imata toy?! kai an mporei.. distixismeno ton kovw na einai!!
xx
Δημοσίευση σχολίου