Θα σε πάω να κάνουμε ανάσταση σε ένα μέρος φανταστικό .
Κάπου τόσο όμορφα που δεν θα το ξεχάσεις ποτέ, μου είπες.
Μέσα στη μέση της πλατείας, χωμένοι μέσα στο κόσμο, ήταν νομίζω η πρώτη φορά,
τα τελευταία 30 χρόνια, που μου κρατούσες το χέρι.
Είναι αλήθεια ότι την μαγειρίτσα σε κρέπα δεν θα την ξεχάσω ποτέ μου.
Κι ύστερα δύο περιστέρια πέταξαν τρομαγμένα στον ουρανό.
Αλήθεια πόσα χρόνια ζουν τα περιστέρια ?
.
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου