Και κερατάς και δαρμένος …..

Δεν πάει πολύ βρε παιδιά ….

Της λες σ αγαπάω, της λες κόβω φλέβες και το εννοείς.
Σβήνεις το τσιγάρο στη γλώσσα , άντε ας πούμε στο χέρι.
Βαράς ένεση κόκας στο μάτι μαζί με μια κάσα ρούμι…..

Σου λέει δώσε μου καιρό, ενώ τον έχει πάρει από μόνη της
Σου λέει ότι δεν είναι πια βέβαιη ότι θέλει να ζήσει μαζί σου.
Σου λέει ότι τελικά αποφάσισε να φύγει από κοντά σου.

Μέχρι εδώ τα καταλαβαίνω όλα αυτά . Άντε να καταλάβω ότι
η πίκρα είναι μοιρασμένη στην μέση . Ότι πήρε και αυτή όση και εγώ.
Άντε να καταλάβω ότι με όση δυσκολία θα την ξεπεράσω,
με άλλη τόση θα με ξεπεράσει και αυτή.
Αν και έδειχνε να με είχε ήδη ξεπεράσει αφού αυτή μου είπε φεύγω.

Τώρα πως γίνεται να μην θέλει ούτε να με δει στα ματιά της
Πως γίνεται να μοιάζει να την κατατρέχω και να την ενοχλεί,
ακόμα και η παρουσία μου στον κόσμο τούτο.
Πως ξαφνικά έγινα εχθρός και διώκτης της
Πως ξαφνικά δείχνουμε σαν να σφαχτήκαμε πριν χωρίσουμε
Πως βρεθήκαμε τσακωμένοι θυμωμένοι και αμίλητοι δεν το κατάλαβα …..

Και σας ρωτάω ρε παιδιά

Όταν εσύ κάνεις την πρόταση γάμου …
Όταν αυτή την απορρίπτει και φεύγει …
Όταν δεν έχεις ενοχλήσει έκτοτε κανένα …
Πως είναι δυνατόν να σου λένε εξαφανίσου …
Πως είναι δυνατόν να φταις που υπάρχεις…..
Πως είναι δυνατόν να απαξιώνουν να σου απευθύνουν το λόγω ….

Νομίζω ότι και κερατάς …και … δαρμένος πάει πολύ ….

Εσείς τι λέτε ………

.