Με αναλαμβάνεις …
Σε ρώτησα λοιπόν κάποτε με ένα τηλεφώνημα βγαλμένο μέσα από την αγωνία της 57χρονης ζωής μου.
Και εσύ μου είπες ναι,… σε αναλαμβάνω.
Σε αναλαμβάνω …
Μπορώ να σου κρατήσω το χέρι και να οδηγήσω στα βήματά σου;
Μπορώ να ξεκλειδώσω το αμπάρι της ψυχής σου;
Μπορώ να αναλάβω τα θαμμένα μυστικά σου;
Μπορώ να σου προσφέρω σκαρί που να αντέξει στις θύελλες της ζωής σου;
Μπορώ να σε κοιτά κατάματα και να φωτίζω τις ματιές σου;
Μπορώ να σε συμφιλιώσει με τον αγριεμένο εαυτό σου;
Μπορώ να σε βγάλω από το φαύλο κύκλο σου και να σε λυτρώσω;
Μπορώ να σε μάθω να αγαπάς και να υπάρχει διαφορετικά;
σε παίρνω στα χέρια μου, μου είπες και εγώ σου είπα ότι επωμίζομαι την ευθύνη σου
Και σου το είπα με ένα δαχτυλίδι.
Αλήθεια πότε ήταν ?
χθες ? σήμερα ? η μήπως αύριο ?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Εισαι πολύ δυνατός φίλε...... κοίτα να μην ενδώσεις εσύ, πρόσεχε τον εαυτό σου, και γράφε, ανάλαβε την ζωή σου και προχώρα...στον δρόμο θα βρεθουν πολλοί,που θα τους βοηθήσεις και θα σε βοηθήσουν, θα σου πάρουν και θα σου δώσουν, αλλά την ευθύνη της δικής σου ζωής, μόνο εσύ μπορείς να την αναλάβεις!Κανένας άλλος.
Δημοσίευση σχολίου