ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΕ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ

Μερικά κείμενα γραμμένα παλαιότερα μπορεί να βγαίνουν σήμερα γιατί μου δείχνουν ότι είθε η ώρα τους.
Κάτι σαν να στέγνωσε η μπογιά σε βαμμένο τοίχο.

Έτσι για κάποιο καιρό τα κείμενα μου θα είναι χρονικά ανακόλουθα.






ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΕ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ


Μεγάλη βδομάδα είναι αυτή και όπως όλους, έτσι και εμάς μάς έπιασε η πάστρα. Είπαμε να καθαρίσουμε το σπίτι και τις ψυχές μας αν και φοβάμαι ότι το παρατραβήξαμε .

Έτσι από την μεγάλη δευτέρα άρχισες να μαζεύεις τα πράγματα σου. Κουτιά καλά και καθαρά κλεισμένα . Και έκλεισες μέσα τους 2 χρόνων κοινή ζωή και αναμνήσεις .

Κάτι σαν να ξόρκιζες το χρόνο που πέρασε . Κάτι σαν να φοβόσουν τη θύμηση της περασμένης μας ζωής. Κάπως σαν να φοβόσουνα τις κατοπινές συγκρίσεις και να θέλησες να χαμηλώσεις τον πήχη. Σαν να ήθελες να σε πείσεις ότι ήμουν τελικά ο κακός για να μπορέσεις να φύγεις από δίπλα μου.
Κάτι σαν να ήθελες να ζήσουμε κι εμείς τον Γολγοθά μας.

Μεγάλη πέμπτη την ώρα που σταυρώνανε το Χριστό, μας ξερίζωσες τις καρδιές . Την ώρα της εκείνη, γύρο στις 9 το βράδυ, μπήκες στο αεροπλάνο και έφυγες για πάντα από κοντά μου. Και τουλάχιστον εμένα μ΄έστειλε με τη μιά στο θάνατο. Γιατί όταν φύγει “η ζωή σου” τι σου μένει ?


Μεγάλη παρασκευή σήμερα και εγώ μαζί με τον τάφο στον οποίο θάψαμε όνειρα και αναμνήσεις πετάω για την Αθήνα.

Αύριο η ανάσταση. …. Υποχρεωτικά η ανάσταση. ….

Και σε κάποιο αύριο θα αναστηθούμε και εμείς .

Μαζί, ή χωριστά ο ένας απ τον άλλο.

Αλλά θα αναστηθούμε . …..