ΞΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ

.
Και να που ξαφνικά βρίσκομαι ξανά μέσα στο νερό.

Την θάλασσα αυτή την γνώριζα καλό. Από παιδί με μεγάλωσε στην αγκαλιά της, και εγώ την εμπιστεύτηκα.
Την άφησα να με χορέψει στα κύματα της , να με δροσίσει στο άγγιγμα της, να με κοιμήση στο λίκνισμα της να με νανουρίσει με το τραγούδι της , να με ξυπνήσει μα την αντάρα του θυμού της.
Δεν την πρόδωσα και δεν με πρόδωσε ποτέ.

Έτσι και σήμερα πρωί , θα ήταν γύρο στις 8 , με ξύπνησε , με αγαλλίασε, με δρόσισε, και με διασκέδασε, δείχνοντας μου όλους τους θησαυρούς της, αυτούς που κρύβει μέσα της, και που δεν δείχνει παρά μόνο σε όσους πραγματικά θέλουν να τους δουν.

Και αφού μου έδειξε τα κοχύλια και τα αστέρια της , τα πράσινα λιβάδια και τα ψάρια της με έστειλε πίσω στο σπίτι. Ήταν ώρα για το πρωινό μου. Είχα αρχίσει να κρυώνω μετά από δύο περίπου ώρες υδάτινου περίπατου.

Βγήκα από την μια αγκαλιά και για 22 μέτρα βρέθηκα σε μια άλλη. Ο ήλιος ζέστανε αμέσως το κρυωμένο μου κορμί .

Λίγα μέτρα ακόμα και 6 σκαλοπάτια για να βρεθώ στην βεράντα του σπιτιού.

Εκεί με περίμενε ο καφές μου και μια τρίτη αγκαλιά, που τρυφερά σκούπισε την πλάτη μου από όσο νερό είχε απομείνει πάνω της.
Μου έδωσε τον καφέ μου και μια φέτα ψωμί με μέλι. Και ένα τρυφερό αγκάλιασμα με θέα την θάλασσα.
Τι περισσότερο να ζητήσει κάνεις.
Τι περισσότερο για να είσαι ευτυχισμένος.

Και πέρασε έτσι η ώρα, νωχελικά κοιτάζοντας το γαλάζιο της θάλασσας , το καθρέφτισμα του ήλιου πάνω της , τους γλάρους να πετάνε λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνια της με την σκιά τους να κολυμπάει λίγα μέτρα μέσα της.

Θα ήταν περασμένο μεσημέρι όταν μου πρότεινε να πάμε ξανά μαζί για μπάνιο.

Και να που ξαφνικά βρίσκομαι ξανά μέσα στο νερό.

Της πρότεινα να δοκιμάσει μια από τις μάσκες μου και έβαλα και εγώ τη δική μου.
Και κολυμπήσαμε έτσι για λίγο ο ένας διπλά στον άλλο, κοιτάζοντας τον βυθό.
Και λίγο αργότερα το χέρι της έπιασε το δικό μου.
Και συνεχίσαμε να κολυμπάμε με δύο χέρια και τέσσερα πόδια για πολύ ώρα.
Και είχα ακριβώς αυτή την αίσθηση ότι είμαι ένα νέο παράξενο πλάσμα με δύο χέρια και τέσσερα πόδια στη σειρά. . Αλλά ένα και όχι δύο ενωμένα.
Ένα νέο πλάσμα .
Πλάσμα του ήλιου και της θάλασσας , πλάσμα της αγάπης
Της αγάπης για αυτήν, για αυτήν και για αυτήν,
Την γυναίκα, την θάλασσα και την ζωή .
.